Jakie
podejście do życia może przybliżyć nas do szczęścia?
Według filozofii stoickiej najlepsze co
możemy zrobić to wypełnianie swojej roli, poddawanie się temu co nas spotyka.
A
więc bierność? Zgoda na świat, taki jaki jest?
Jaką prawdę
przekazuje nam jeden z głównych systemów filozoficznych starożytności?
STOICYZM
Zgodnie z ideą stoików człowiek ma ograniczony
wpływ na rzeczywistość – pokorna postawa wobec życia może być źródłem pokoju
wewnętrznego. Pogodzenie się z życiem, takim jakie jest to niełatwe wyzwanie.
Według starożytnych filozofów może nam w tym pomóc pogłębianie wiedzy o świecie
i zdobywanie doświadczenia. Spojrzenie na siebie z szerszej perspektywy,
otwartość na sprawy dotyczące wszystkich ludzi pomagają nabrać dystansu do
codziennych problemów, dają świadomość własnej niedoskonałości.
Dla stoików ważne jest osiągnięcie stanu niezależności od
wzruszeń. Emocjonalne podejście burzy harmonię wewnętrzną, bardziej szkodzi niż
pomaga. Zdarzenia, które nie zależą od naszej kontroli nie powinny mieć dla nas
większego znaczenia.
Stoicy sprzeczali się o to co jest celem ostatecznym
świata. Zgadzali się jednak zawsze z tym, że celowi temu nie sposób się
przeciwstawić, bo realizuje go wszechobecna Pneuma - żywioł, który przenika
każdy fragment materii, wprowadza ją w ruch i nadaje kształt. Stąd świat ma
charakter dość ściśle deterministyczny. Niektóre fragmenty świata mogą chwilowo
iść "pod prąd", ale nie ma to wpływu na ogólne dzieje świata.
ZGODA
NA SWOJE ŻYCIE
Teksty Seneki, Marka Aureliusza czy Epikteta pobudzają
do refleksji, ale ich wnioski mogą budzić sprzeciw. Godzić się na rzeczywistość
taką jaka jest? Jak to? Akceptować zło,
kłamstwo, głupotę? Gdzie jest miejsce na działanie, kształtowanie
rzeczywistości i przejęcie odpowiedzialności za swoje życie w myśl stwierdzenia
„być kowalem swojego losu”?
W moim odczuciu propozycje filozofów nie stoją w
sprzeczności z pro-aktywną postawą wobec życia. Istotą stoicyzmu jest
przekierowanie uwagi ze świata na życie wewnętrzne. Stan naszej psychiki, nasze
zdrowie i samopoczucie nie zależą od okoliczności zewnętrznych, ale od naszej interpretacji
rzeczywistości i odpowiedzi na nią. Pomiędzy bodźcem a reakcją jest jeszcze
coś: nasza wolna wola. Mamy wpływ na myśli jakim dajemy miejsce w naszym
umyśle, na to gdzie kierujemy naszą uwagę. To my decydujemy jak zachowamy się w
określonej sytuacji i pośrednio możemy wpływać na emocje, które będą się w nas
budzić. Taką lekcję dali mi filozofowie.
Stoicy są mylnie uważanie za propagowanie obojętności, obniżonej aktywności i izolowania się od ludzi. Harmonia wewnętrzna łączy się z aktywnym działaniem. Filozofia wzywa do pracy na rzecz wspólnego dobra. Głosi, że w obliczu problemów powinniśmy opracowywać skuteczne rozwiązania zamiast pogrążać się w przygnębieniu.
zapracować na szczęście
Najistotniejszą, najbardziej rozwiniętą
i dopracowaną częścią filozofii stoickiej jest etyka. Według stoików sensem
życia jest osiągnięcie szczęścia. Etyka określa, na czym to szczęście ma
polegać i jak można je zdobyć. Szczęścia nie można być pewnym, póki jest
zależne od zewnętrznych okoliczności. By je uzyskać, są dwie drogi:
- opanowanie
zewnętrznych okoliczności, a drugą
- uniezależnienie
się od nich.
Ponieważ opanować się ich całkowicie nie
da, pozostaje się, wiec od nich uniezależnić. Mędrcem jest ten, który zabiega
jedynie o dobra wewnętrzne, które zależą jedynie od niego. Takim dobrem
wewnętrznym jest cnota. Jest ona warunkiem dostatecznym szczęścia, dobrem
najwyższym i jedynym. Życie cnotliwe powinno być zgodne z naturą człowieka,
zarazem zgodne z naturą w ogóle.
Systematyczna praca nad sobą jest
konieczna ,by nabrać dystansu wobec chwilowych zmian i zacząć żyć w zgodzie z
naturą. Samodyscyplina jest więc kluczem szczęścia.
Ważne jest stałe kontrolowanie swoich
zachowań i reakcji, analizowanie postępów i wyznaczanie kolejnych celów. Dla
stoików celem było szczęśliwe życie w zgodzie ze sobą i z naturą.
WSPÓLNOTA
Stoicy postrzegali społeczeństwo jako spójny organizm,
wobec którego mamy pewne obowiązki do wypełnienia. Nasza rzetelna praca sprawia,
że otoczenie i świat staje się lepszy. Warto skupić się a takich zajęciach,
podczas których wykorzystujemy nasze talenty, doskonalić swoje mocne strony.
Według stoików naszym obowiązkiem jest wykonywanie
zadań najlepiej jak potrafimy. Dzięki temu będziemy żyć w zgodzie z naszą rolą,
ale też przybliżamy świat do celu.
Zgodnie z ideą stoików człowiek ma ograniczony
wpływ na rzeczywistość – pokorna postawa wobec życia może być źródłem pokoju
wewnętrznego. Pogodzenie się z życiem, takim jakie jest to niełatwe wyzwanie.
Według starożytnych filozofów może nam w tym pomóc pogłębianie wiedzy o świecie
i zdobywanie doświadczenia. Spojrzenie na siebie z szerszej perspektywy,
otwartość na sprawy dotyczące wszystkich ludzi pomagają nabrać dystansu do
codziennych problemów, dają świadomość własnej niedoskonałości.
Stoicy są mylnie uważanie za propagowanie obojętności, obniżonej aktywności i izolowania się od ludzi. Harmonia wewnętrzna łączy się z aktywnym działaniem. Filozofia wzywa do pracy na rzecz wspólnego dobra. Głosi, że w obliczu problemów powinniśmy opracowywać skuteczne rozwiązania zamiast pogrążać się w przygnębieniu.
Najistotniejszą, najbardziej rozwiniętą
i dopracowaną częścią filozofii stoickiej jest etyka. Według stoików sensem
życia jest osiągnięcie szczęścia. Etyka określa, na czym to szczęście ma
polegać i jak można je zdobyć. Szczęścia nie można być pewnym, póki jest
zależne od zewnętrznych okoliczności. By je uzyskać, są dwie drogi:
- opanowanie
zewnętrznych okoliczności, a drugą
- uniezależnienie
się od nich.
Ponieważ opanować się ich całkowicie nie
da, pozostaje się, wiec od nich uniezależnić. Mędrcem jest ten, który zabiega
jedynie o dobra wewnętrzne, które zależą jedynie od niego. Takim dobrem
wewnętrznym jest cnota. Jest ona warunkiem dostatecznym szczęścia, dobrem
najwyższym i jedynym. Życie cnotliwe powinno być zgodne z naturą człowieka,
zarazem zgodne z naturą w ogóle.
Systematyczna praca nad sobą jest
konieczna ,by nabrać dystansu wobec chwilowych zmian i zacząć żyć w zgodzie z
naturą. Samodyscyplina jest więc kluczem szczęścia.
Ważne jest stałe kontrolowanie swoich
zachowań i reakcji, analizowanie postępów i wyznaczanie kolejnych celów. Dla
stoików celem było szczęśliwe życie w zgodzie ze sobą i z naturą.
Bernadeto! Bardzo trafne spostrzeżenie, że postawa stoicka nie wyklucza tej proaktywnej. Podoba mi się wizja życia zgodnie z naszą rolą, a tym samym "przybliżanie świata do celu". Jest mi to szczególnie bliskie, gdyż uważam, że nie żyjemy jako odrębne byty, ale stanowimy część większej całości, jaką jest wszechświat i - chcąc czy nie - mamy na tę całość wpływ. Piękny blog, piękna szata graficzna. Czyta się lekko i z przyjemnością! Powodzenia!
OdpowiedzUsuń